Meidoorn - KrûdWiizer

De bloemen op deze pagina zijn van de meidoorn. De meidoorn is voor mij een symbool van bescherming en zoete hoop.

Hoe kom ik hierbij? Rondom mijn huis groeit allemaal meidoorn, ik ben me daar in gaan verdiepen en vond hem zo bijzonder dat ik hem als mijn logo gebruik. De historie en geneeskrachtige werking spreken mij ook aan.

De geschiedenis van de meidoorn is al heel oud. Bij de Romeinen hing men een meidoorntak aan de huisdeur om zo het huis tegen boze invloeden te beschermen. De Meidoorn is verbonden met veel magische gebruiken. De meest bekende is het plaatsen rond heilige plekken, heel praktisch omdat de Meidoorn doorns heeft en dus indringers buiten houdt. Germanen waren ook heel handig in het maken van ondoordringbare hagen rond hun akkers en huizen van o.a. deze plant, ter bescherming van huis en haard.

Ook het sprookje Doornroosje vertelt over de bescherming van de Meidoorn van de burcht. De prins die zich door de (meidoorn) haag heen moet hakken om de slapende prinses wakker te kussen. Volgens een Teutoonse legende zou de Meidoorn ontstaan zijn uit een bliksemschicht, en daarom werd de Meidoorn vaak gebruikt voor begrafenisvuren, de kracht van de Heilige rook zou de overledene rechtstreeks naar de hemel brengen. De Meidoorn werd als een Heilige boom vereert bij de Germanen, de Kelten, de Grieken en de Romeinen.

In het oude Griekenland en Rome gebruikte men de Meidoorn vooral bij huwelijksplechtigheden, bij de Grieken was de Meidoorn gewijd aan de Godin Maia, naar wie de maand mei is genoemd. In Christelijke tijden werd de boom ook gekerstend en gewijd aan Maria. Meidoorns staan dan ook vaak bij Mariakapelletjes. Net als andere doornige struiken werd van de Meidoorn gedacht dat hij de kracht had om bliksem en heksen te weren. Het was een boom met vermeende bijzondere krachten, die men met de nodige omzichtigheid moest benaderen. Het omhakken van de boom zou ongeluk, of zelfs de dood tot gevolg hebben.

In de kruidengeneeskunde werd het kruid al vroeg toegepast en beschreven, door de Griekse geleerde Dioscorides.

De lijfarts van Hendrik de Vierde, Quercetanus, maakt omstreeks het jaar 1000 voor zijn koning uit de meidoorn en z.g. Sirupus Senelorum, d.w.z. een ouderdomsdrank. Tot in de 19e eeuw behoorde de meidoorn tot de vaste bestanddelen in de volksgeneeskunde. In 1894 kwam er enige opheldering in de werking van deze plant, doordat het als "geheim middel voor hartkwalen" door de Ierse arts Green werd ontdekt.

De Latijnse naam Craeteagus oxyacantha betekend: Harde spitsdoornige

Crataegus is samengesteld uit het Griekse woord 'kratos', wat slaat op de hardheid van het hout.

Oxycantha betekent spitsdoornig.

Een verwijzing naar wat je ook aan de plant zelf kunt zien, de hele kwetsbare bloemetjes die, omringt door doorns, bijna onbereikbaar zijn.

In de bloementaal duidt de Meidoorn op hoop.

Uit bloemenessence van de Findhorn zijn de sleutelwoorden van de meidoorn:

Geboorte en schepping.

De essence van meidoorn opent ons hart voor de liefde en de aanvaarding van onszelf en anderen, maakt intimiteit mogelijk, evenals het tot uitdrukking brengen van onze waarheid en scheppingskracht.

Bron: Marion Leigh